Werk

We creëren interactieve kunstwerken die het publiek uitnodigen om nieuwsgierig te zijn, het werk te bedienen of binnen te gaan. De Maakfabriek wil mensen verwonderen, ze uitnodigen om na te denken over de andere kant van normaliteit. Wat is waar? En wat niet?

Ferengi – Parade zomer 2023

De Voorstelling  was zomer ’23 op de 

Een mobiele voorstelling waar je zelf in meespeelt.

“Mensen vinden zichzelf fantastisch!
Maar wat gebeurt er als we vreemde figuren tegenkomen die veel fantastischer zijn dan wij? Wat zullen we doen met die vreemdelingen? Inenten? Isoleren? Gevangen nemen? En wat doen we als ze alles zó veel beter kunnen dan wij dat ze ons in een splitsecond hebben doorzien?
Is dat eigenlijk erg?
Trek je veiligheidspak maar aan en laat je meenemen in dit inlijvingsritueel van de Ferengi’s.”

Je kunt deze voorstelling boeken.
Wij kunnen overal spelen (met genoeg ruimte voor de opblaasbare ruimte).
Neem contact met ons op voor een boeking!

✨✨✨Wat reacties van het publiek ✨✨✨

“Dit is veel te bescheiden en het duurde veel te kort, ik wou hier nog uren lang mee op reis gaan! Mag ik met jullie mee?”

“Ik heb me de hele week kapot gewerkt en toen dit! Dit was wat ik nodig had!”

“Ik ben 85 en ik dacht ‘ik kan dit niet’, maar ik deed het toch, en nu ben ik helemaal jong!”

 

Maker/regie: Dienke Groenhout
Dansers: Alegría van Poppel Lubeigt, Anand Dhanakoti, Fiammetta Ruggiero & Maria Sava
Techniek: Oscar Meijer
Sound design: Remco de Kluizenaar
Assistenten: Ate Meijer, Stella Belzer, Benjamin Nieuwenhuizen

 

Sans papier



Papieren kostuums voor Big Draw, Nijmegen.
Dienke Groenhout en Ate Meijer brachten met vier papieren kostuums een ode aan de mensen op een foto uit de Belgische krant De Morgen. Er staat een rij ‘vreemdelingen’ op, die in gevangenschap moesten wachten op uitzetting uit België onder het mom van de Corona regelementen.
Terwijl ze zich in bootjes over honderden kilometers zee hadden gewaagd, maakte een futiele anderhalve meter een einde aan hun hoop. Zij worden Sans Papiers genoemd. Zonder papieren.



Concept Dienke Groenhout – Made by Ate Meijer – Photos by Ate Meijer



 

 

 

Rollie Bollie

Rollie Bollie, Dienke Groenhout
Rollie Bollie, Dienke Groenhout
Rollie Bollie  In de tuin van Museum Villa Mondriaan. Is een kostuum in de serie Ferengi kostuums. Het is te zwaar om mee te lopen en daarmee vertelt het zijn eigen verhaal. Alle dingen die we verzamelen, de enorme hoeveelheid spullen die wenodig hebben, onze ballast, hoe zou het zijn om het elke dag met ons mee te moeten dragen? Rollie Bollie in ‘Het Raam’ (expose yourself to art) Lees hier de blog over rolliebollie  

Ferengi – Museum Villa Mondriaan

 Tentoonstelling in museum Villa Mondriaan.

‘Identiteiten bevinden zich in een symbolische tijd en ruimte in een denkbeeldige geografie. Ze zijn zo gezegd fictief dus eigenlijk en veranderen van toegekende waarde in verschillende contexten locaties of tijden. ‘ Dienke Groenhout kreeg de opdracht van Museum Villa Mondriaan om speciaal voor een tentoonstelling een serie kostuums te maken. Daarnaast nodigde Dienke ook kunstenaars Tamrat Gezahegne uit Ethiopië, Gígja Reynisdóttir uit IJsland en Valerie Asiimwe Amani uit Tanzania uit om een voor de tentoonstelling te vervaardigen.  De kunstenaars vragen zich af wat een identiteit eigenlijk is, welk deel ervan maar toeval is, welk deel toebedeeld wordt en welk deel een eigen verworvenheid is.  Bekijk ook de site van Villa Mondriaan. Bekijk hieronder hoe de Ferengi in hun habitat bewegen. Met dank aan Jessie van Vreden, Pauline van Tuyll en Tania Romero. En bezoek de tentoonstelling in Villa Mondriaan.

Ferengi

Performance, 2019 Addis Abeba

Wanneer we op nieuwe plaatsen aankomen, proberen we onmiddellijk verbinding te maken met wat we weten. We proberen het vreemde vertrouwdheid te geven. Hebben we een overeenkomst nodig om verbinding te maken? Terwijl ik door veel continenten reisde, werd ik altijd onmiddellijk gecategoriseerd en kreeg ik veel namen, ook al was ik er voor het eerst. Ik vroeg me af, wat er zal gebeuren als er nog geen categorie voor mij is en er geen context is om naar te verwijzen? Hoe gaan mensen met het vreemde om? Het pak is gemaakt met de hulp van Gennet Hussein, gepresenteerd in het Guramayne Art Center en nu in bezit van het Nationaal Theater, Addis Abeba.

Floating Home

Performance installation, 2019 Nafasi Art Space, Dar es Salaam, Tanzania

“Blijven is niet hetzelfde als terugkomen”

“Hoe zijn we hier gekomen?” was het thema van deze internationale tentoonstelling. De vraag was gericht op het benaderen van onze identiteit gezien in een mondiaal perspectief. Maakfabriek creëerde de performance-installatie ‘Floating home’. Een landschap van papieren meubelen dat uit elkaar lijkt te zijn gevallen. Mensen kunnen de gestoorde kamer binnengaan die hen uitnodigt tot een moment van bezinning. Stemmen fluisteren vragen om over na te denken. In samenwerking met de dansers van Muda Africa, die voor dit werk een bijzondere choreografie hebben gemaakt. Gesponsord door Safmarine.

“There is no connection between time and improvement”
“To go away is to see where you stand”

Garden Stories

Garden Stories Community art project, Book 2018, Barefeet Theatre Lusaka, Zambia

In samenwerking met theatergroep Barefeet Theatre, wiens core business het maken van theater met straatkinderen en kwetsbare jongeren is, heeft de Maakfabriek dit tijdschrift als boek gemaakt. Zambia heeft meer dan 70 gesproken talen. Om elkaar te kunnen begrijpen heeft de Zambiaanse regering besloten dat Engels de officiële taal is. Natuurlijk brengt een andere ​​taal meer cultuur mee dan we beseffen. De Zambiaanse jeugd kan zich niet verhouden tot de Engelse verhalen in de nabijgelegen bibliotheek. Daarom vonden Barefeet Theatre en de Maakfabriek het urgent om het lokale leven en de lokale bevolking een podium en een plek in de bibliotheek te geven. Het boek bevat lokale geschiedenis, stadslegendes en traditionele verhalen uit de wijk Garden Compound. De redactie werd gevormd door jongeren uit de wijk zelf, en een kunst- en tekenteam werd gevormd door de kinderen van Kafwa Drop In Centre en de kunstgroep van de bibliotheek.

Bekijk hier het hele boek.

Pecheur de Plastic

Performance
2019 Centre culturel Le Chateau
Saint Louis, Senegal

Pecheur de Plastic was een participatieve voorstelling die de traditionele rituelen van de vissers om de netten binnen te halen verbindt met moderne dans. De dansschool le Chateau culturel in St. Louis ligt midden in de visserswijk op een schiereiland dat aan de ene kant langzaam opgegeten wordt door de zee, en aan de andere kant, de rivierzijde, door enorme hoeveelheden plastic vervuiling. De voorstelling was participatief. Het publiek werd uitgenodigd om mee te doen met de bewegingen van de dans en om samen met de dansers plastic te verzamelen terwijl ze de netten door de straten droegen.

Foto’s van de performance ‘Pecheur de Plastic’, gemaakt door Abdoulaye Toure: 

Stad Vol Verhalen

In oktober 2016 begonnen Humanitas, THUIS en de Maakfabriek aan een samenwerking. Het plan was om met het oog van een kunstenaar een ander licht te werpen op een probleemstelling van Humanitas. De uitdaging was complex: hoe vinden we meer maatjes voor het Tandem project van humanitas en vooral, hoe zorgen we ervoor dat de vooroordelen tegen mensen die een maatje zoeken worden weggenomen, omgevormd, verkleind…..? Een universeel probleem dat in elke samenleving hoge prioriteit zou moeten krijgen. Na een lang en mooi proces werd het eerste idee Stappen met Strippen uiteindelijk “Stad Vol Verhalen”.  “Een stad is vol verhalen. Grote verhalen, kleine verhalen, meeslepende of grappige verhalen. Iedereen heeft een verhaal. De meeste verhalen kennen we niet, en sommige hebben we al honderd keer gehoord. Stad vol verhalen is de 2e editie van “Stappen met Strippen”. Op deze middag krijg je de kans om in de bblthk een levend verhaal te lenen en iemand te spreken waar je normaal niet snel mee zou praten maar waar je wel graag mee zou willen praten. Durf je eigenlijk te vragen naar hoe het voelt als je stemmen hoort in je hoofd? Of waarom iemand niet naar buiten durft? Neem dan nu eens geen boek maar een persoon die je dat kan vertellen” Foto’s: Dorien Roggekamp Grafisch ontwerp: Maakfabriek

7 Huisjes

De Maakfabriek bezocht 7 landen tussen zomer 2014 en zomer 2015. Van de 7 landen zijn 7 huizen gemaakt waarin de avonturen, de overpeinzingen, de verrassingen en de ontmoetingen te bekijken, te beluisteren en te beleven zijn. 7 huisjes was tot nu toe in de bblthk in Wageningen en in het Forum gebouw van de WUR. 7 huisjes toert momenteel naar verschillende plekken. Kijk op Facebook voor de actuele locatie.
Steeds meer mensen gaan onderweg. Mensen maken zakenreizen, toeristen gaan steeds verder weg, vluchtelingen verlaten massaal hun land. Niet alleen het data- en goederen verkeer is wereldwijder geworden, maar ook het mensenverkeer. Wat zoeken ze, al die mensen die onderweg zijn? Voor vluchtelingen lijkt het misschien duidelijk: ze willen in elk geval weg van waar ze zijn, alles is beter dan de thuislocatie. Ze zoeken een nieuw thuis. ‘We willen geen geluk zoekers’ wordt wel eens gezegd. Maar waarom eigenlijk niet? Is iemand die het geluk zoekt niet een heel prettige aanwinst? En hoe zit het dan met al die toeristen, die jaarlijks Thailand plat lopen? Zijn dat dan geen gelukzoekers? Willen we die wel? Zij betalen er misschien wel voor, maar maakt dat het beter? Betalen om de omgeving te veranderen in een kijkdoos, waarin niet meer wordt geleefd? Die onbeschikbaar is geworden voor de lokale bevolking en ontworteld is… Het contact met de thuisbasis is niet altijd helder meer. Mensen werken in een andere stad dan ze wonen, contacten verlopen via Facebook, feliciteren doe je via WhatsApp. Misschien voelen mensen zich niet meer zo thuis in hun omgeving? Misschien is het nieuwe ’thuis’ wel onderweg zijn…? Waar waren we naar op zoek toen we gingen reizen? We wisten het niet precies, maar we hebben wel van alles gevonden. En soms voelden we ons onderweg meer thuis dan thuis.

Living Doll

Living Doll is tentoongesteld bij Gallerie Art on the Move, Arnhem Living Doll is onderdeel van een onderzoek naar de relatie tussen 2- en 3-dimensionale ruimte en virtuele ruimte. Zoals o.a. ook de Ruimte kamer, en Cardboard life. Een levend, lachend, pratend gezichtje geprojecteerd op de statische pop geeft een bevreemdend effect. Living Doll, een grote pop van polyester. Twaalf moesten het er worden, twaalf kindjes waarbij je als volwassene op schoot kon zitten. Het kind in een Boeddha-achtige houding, omdat babies een heel speciaal soort mensen zijn. Ze vinden bijna alles oké. Alles is enorm groot en nieuw voor ze en een potentieel gevaar, maar daar hebben ze weinig moeite mee. Zolang het warm en droog is en ze geen honger hebben, zijn ze volkomen ZEN. Toen de boeddha’s echter voor een klein bedragje bij de Action te koop werden aangeboden begreep ik dat de boeddhistische gedachte aan grote inflatie onderhevig was. Een sneak preview van deze installatie was te zien tijdens het World Travel event. buda01 buda02 buda03 P1070589  

File!

“Ongeveer 63.000 mensen haasten zich iedere ochtend in hun auto naar de snelweg, om vervolgens aan te sluiten in een stilstaande rij. Ze haasten zich om helemaal nergens meer heen te kunnen. De definitie van een snelweg is “een conflictvrije weg voor snel gemotoriseerd verkeer dat bij kruisingen niet hoeft te stoppen/wachten”. Maar élke ochtend verandert de snelweg in een gigantisch immobiel ‘roadblock’. Omschrijving: “File!” is een 4 kilometer lange installatie die een ‘normale’ ochtendspits in Nederland op schaal voorstelt. De installatie bestaat uit 80.000 witte porseleinen auto’s en vrachtwagens die een afspiegeling vormen van het verkeer dat dagelijks op de Nederlandse wegen rijdt, of liever gezegd: stil staat. De installatie ‘File!’ is in eerste instantie bedoeld om de beschouwer inzicht te geven op wat voor een soort schaal het fileprobleem zich ‘afspeelt’. Bij het nabouwen van een volledige ochtendspits op een schaal van 1:64 (de ‘standaard’ kleine modelautootjes) treedt een ‘Droste effect’ op. De installatie wordt namelijk zó lang, dat hij zelf alweer de lengte van een flinke file evenaart. Om die reden is de installatie zelf al niet meer in zijn geheel te overzien. Om de installatie zo te maken dat dit toch in één keer te overzien is, moet het traject in bochten om zichzelf heendraaien, en tegen de muren en het plafond op gemonteerd worden. Misschien moet de file zelfs buiten het gebouw van de tentoonstellingsruimte om en via een achteringang weer naar binnen komen. Behalve het aantal auto’s in de file zal er ook informatie op fraai vormgegeven lichtbakken te zien zijn die de meest interessante metingen van het fileprobleem laten zien. Van het verlies voor de werkgevers in Euro’s per file-minuut tot aan de ergernis bij de filerijder. En van hoeveel er aan file verdiend wordt tot aan wat het de filerijder aan ontspanning en ’tijd voor jezelf’ oplevert. File was in delen te zien bij Kunstroute Aalsmeer, Otto, en bij Boxxshop in het Lloyd Hotel in Amsterdam. File groeit nog elke dag.

Small Worlds

Small Worlds werd tentoongesteld op Pluk de Nacht , Amsterdam en op Fringefestival, Amsterdam. Onder en koepeltje bevind zich een bizar miniatuurwereldje, als een nederzetting op een vreemde planeet. Als je in de bluescreen caravan gaat staan verschijn je in dat wereldje. Kan jij die berg op klimmen, verdwaal je in het bos of word je opgegeten door de reusachtige appelman? Small Worlds is een installatie gemaakt in opdracht van Pluk de Nacht. Het buitenfilmfestival op het Stenen Hoofd in het IJ in Amsterdam. Net als voor Pocket Garden werkten Dienke Groenhout en Gigja Reynisdottir samen. Small Worlds is een kleine bluescreen studio. Eén camera filmt de persoon in de caravan de andere filmt het miniatuurwereldje onder de plastic bol. Door de beelden samen te voegen verschijnt de ‘acteur’ in het wereldje. Maar wat er gebeurt als je het publiek ook de camera zelf laat bedienen zie je op de foto’s en filmpjes. Small Worlds ontstond doordat Dienke miniatuur ‘filmscenes’ maakte en die vertoonde op TV’s. Toen Gigja die zag bedacht ze dat je daar eigenlijk onderdeel van zou willen zijn, en zo: Small Worlds! Foto’s van de filmsets:

Pocket Garden

Zoem Zoem “Als je het glanzende, strak zilveren pantser van buiten ziet verwacht je binnen misschien een technisch centrum, of een knipperende cockpit. Maar niets is minder waar! Eenmaal binnen sta je weer buiten. Met deze Pocket Garden neem je niet je huisje mee maar je omgeving. Met deze caravan kun je gerust gaan kamperen in Sjanghai, of een andere plek waar de verstedelijking onverbiddelijk oprukt. Met Pocket Garden heb je je eigen privé campingplek alvast bij je! Rol je slaapzakje uit op het grasveldje en je slaapt heerlijk in je privé tuin onder de blote sterrenhemel. Kweek er groenten en fruit en je hebt je eigen gezonde voedsel voor onderweg al bij je!” Pocket Garden werd gemaakt door Dienke Groenhout en Gigja Reynisdottir in opdracht van Pluk de Nacht 2007. Pocket garden is tentoongesteld op Robodock, (Amsterdam), Witte de With, (Rotterdam), Camping Rotterdam, (Rotterdam), Noorderzon, (Groningen), Kunstvlaai, (Amsterdam) Gogbot, (Enschede) en nog vele andere locaties.

Gluurhuisjes

socialmedia installatie 'gluurhuisjes' Social media is hot. Twitter, Facebook, Instagram… als je het goed aanpakt kun je op elke website een geheel nieuwe versie van jezelf presenteren. Maar wordt de wereld daar ook socialer van? Met de Gluurhuisjes kun je de ander zijn ‘profiel’ via camera en tv’s eerst bekijken. De moeite waard? Dan kun je elkaar direct ‘live’ ontmoeten. Gluurhuisjes is gemaakt in opdracht van Pluk de Nacht 2010, buitenfilmfestival aan het IJ in Amsterdam. Twaalf houten kasten staan in een groep bij elkaar, als een stadje gebouwd van blokken. In de 6 grootste kasten zitten grote ronde kijkgaten. Kijk je daar in dan zie je van heel dichtbij het gezicht van iemand anders. Je vraagt je af, ben ik dat zelf? Is het gefilmd? Maar al snel kom je erachter dat dit live is en dat het misschien wel de persoon vlak naast jouw is, die in dat andere gat staat te loeren!

This paper

‘This paper is being processed’ is een 10 meter lang gesamtkunstwerk dat gedeeltelijk live tijdens de expositie ervan werd gemaakt. Voorafgaand aan het maken van de panoramatekening hebben beide kunstenaars, Dienke Groenhout (vrij kunstenaar) en Tessa de Graaf (mode illustrator) geprobeerd hun stijlen te matchen door A4-tjes uit te wisselen en in elkaars tekeningen te tekenen. De panoramatekening ontstond zo al sampelend met beelden en tekeningen. Op dezelfde samplende manier van werken heeft Remco de Kluizenaar (theatermaker bij de Waterlanders) er een geluidspanorama bij gemaakt (hieronder te beluisteren). het geluid volgt de tekening van links naar rechts. Dit werk werd tentoongesteld in W139 in het Post CS gebouw in Amsterdam. This Paper Dienke Groenhout

Stadsarchief

“Stapels oud nieuws en voorbije verhalen vormen de fundamenten voor deze stad van kranten en boeken. Torenhoge gebouwen van oud papier. Wat klinkt daar uit de lades van het stadsarchief? Gemurmel, een boodschap op een antwoordapparaat, een stukje journaal…..? Open een van de archieflaatjes en een flard geschiedenis fluistert in je oor.” (om het geluid uit de lades te horen, klik op bovenstaande linkjes) Stadsarchief werd gemaakt in opdracht van de bblthk (openbare bibliotheek Wageningen) in het kader van de Worldpress fototentoonstelling. De sculptuur werd gebouwd van oude kranten en boeken uit de bibliotheek zelf. Daarvoor werden eerst wekenlang de kranten uit allerlei landen opgespaard. Met verschillende diktes touw en strips werden de stapels gebonden en zo vormden de touwen de schaduw randen van de ramen en de contouren van de gebouwen. Sommige ‘woonunits’ werden uitgevoerd als archiefkasten. Bij het openen van de lades klonken er flarden nieuws uit allerlei landen en met allerlei onderwerpen. De oude boeken, kranten en archieflades stonden symbool voor alle verhalen en geschiedenis die leeft in steden waar veel mensen bij elkaar wonen. Het stadsarchief is een postzegel vergeleken met wat er van de levensgeschiedenis van de mensen bewaard wordt.

First Art Kit

First Art is een reizend onderzoeksproject waarin er tien First Art Kits naar kunstenaars over de hele wereld worden gestuurd in een poging de conditie van de beeldende kunst in kaart te brengen. Aan de ontvangende kunstenaars wordt gevraagd een (beeldend) antwoord te geven op de vraag “Hoe urgent is kunst?”. Een First Art Kit is een koffer, vormgegeven zoals een First Aid Kit, gevuld met basismateriaal om op een openbare locatie een instant kunstwerk te kunnen maken. Op de koffer bevindt zich een stikker met de volgende tekst: Imagine this: you have stranded on a desert island and you are in urgent need of art. Luckily you brought a ‘First Art Kit’. First Art Kit is an elementary package containing basic materials to instantly create a work of art in any distressed situation. First Art Kit will help you mentally survive. First Art Kit has been sent to you by a fellow artist who believes that you could be excellent in providing first aid in case of absence of art. For yourself, your surrounding, or for a specific situation in your neighbourhood. We challenge you to make an artwork with the content of the First Art Kit within six weeks for a location that is in need of art. We invite you to document your work and process, and mail your pictures or films to: work@firstart.nl after which it will be placed on the First Art website. Please fill up the Kit after you have used it with materials of your choice. Sent the First Art Kit to a new fellow artist and mail us who will receive the Kit next. De antwoorden van de kunstenaars zijn te vinden op www.firstart.nl. Van dit project is een publicatie verschenen die je via deze link kunt bekijken. Het First Art collectief bestaat uit: Dienke Groenhout – Bas Fontein – Marena Seeling – Coen Vernooij

Replaceable or Irreplaceable that’s the question

Bij een zeker bedrijf werkt iemand die ik goed ken. Hij werkt er nu iets meer dan drie jaar, heeft inmiddels drie ontslagrondes overleefd en heeft al vier verschillende bazen gehad. Op ’n zeker moment vertelde hij hoe het eraan toeging op een verplichte ‘meeting’ waarop men te horen krijgt dat er wederom een x aantal collega’s het veld moet gaan ruimen. Misschien vond hij dat ik niet goed oplette, want opeens begon hij ergens in het verhaal te praten over ‘die lui met de rode badge en die met de gele badge’. ‘Wat is dat, een rode badge?’ vroeg ik. ‘Oh dat zijn de Irreplaceables’ zei hij achteloos, ‘en de gele zijn de replacebles’. ‘Oh!’ zei ik geschokt, ‘en welke kleur heb jij?’. ‘Wij hebben geen kleuren’ zij hij. Om zijn verhaal te redden bleek later, want hij had het allemaal verzonnen. Zover naast de waarheid zat zijn verhaal eigenlijk niet… De badges hebben we echt gemaakt en het verhaal hebben we in een campagne gegoten. Déze vergadering mochten de collega’s zélf kiezen welke kleur badge ze wilden opspelden.   over 100 jaar dienke groenhout